Ik denk niet dat mijn leven verfilmd gaat worden. Die verwachting zullen de meeste mensen niet hebben. Maar als mijn leven niet interessant genoeg is om er een film van te maken, haal ik dan wel uit het leven wat er in zit?
Donald Miller vertelt in het boek A Million Miles in a Thousand Years zijn verhaal over de impact die twee filmmakers op zijn leven hebben gehad. Zij hebben contact met Donald opgenomen om zijn vorige bestseller, een autobiografie, te verfilmen. Door intensief met de ervaren filmmakers samen te werken aan het script, ontdekt Donald de principes en voorwaarden voor een goed verhaal.
Hij begint zich af te vragen of het leven niet meer op een goed verhaal zou kunnen lijken. Of we een verhaal voor ons leven kunnen uitdenken om dat doelbewust uit te leven. “Niemand gaat naar een film over een man die jaren hard werkt om uiteindelijk die ene Volvo te kunnen kopen. Toch richten wij ons leven vaak wel zo in, en verwachten we vervolgens dat ons leven veelbetekenend en zinvol gaat zijn. Maar als wat wij met ons leven doen een verhaal niet zinvol maakt, zal het ook ons leven niet zinvol maken.”
Als we het nieuws kijken, treuren we over de drama‘s die pandemieën en oorlogen veroorzaken, maar als we naar de film gaan, willen we er juist meer van. Ergens realiseren we ons dat goede verhalen draaien om conflict tussen goed en kwaad, maar weigeren we de potentiële grootsheid van het verhaal waar we zelf inzitten te omarmen. We denken eerder dat God onrechtvaardig is, dan een meesterlijke verhalenverteller.
"Ergens realiseren we ons dat goede verhalen draaien om conflict tussen goed en kwaad, maar weigeren we de potentiële grootsheid van het verhaal waar we zelf inzitten te omarmen."
In de Bijbel zegt God meer dan 200 keer: “Wees niet bang.” Dat betekent dat we angst zullen (gaan) ervaren als we uitstappen om een goed verhaal te leven, maar ook dat we die angst niet de baas over ons moeten laten spelen. Angst is bedoeld om ons te beschermen, maar het is ook een manipulatieve emotie die ons probeert te verleiden tot het leiden van een saai leven.
Het is gemakkelijker om niet te proberen een goed verhaal te leven. Om ’s ochtends niet uit je bed te komen. Van nature zoeken we comfort en stabiliteit. We verkiezen een leven dat weinig van onszelf vergt, en waarbij we maar weinig van God nodig hebben. We hebben wat we in films een inciting incident noemen nodig om ons comfort te verstoren, voordat we een verhaal instappen. Eerst moeten we ontslagen worden, door iemand ingeschreven worden om mee te lopen in de marathon, we moeten gedwongen worden de hoofdpersoon van een groter verhaal te spelen, om uberhaupt een verhaal te vertellen te hebben.
Een goede film bevat scenes om nooit meer te vergeten, en zo is het ook met ons eigen leven. Als we terugkijken op ons leven zullen we de uitzonderlijke dingen herinneren, de momenten dat we ons best hebben gedaan om een dag speciaal te maken. We moeten onszelf forceren deze scenes te schrijven. We moeten handelen alsof ons leven er vanaf hangt, omdat alles aan elkaar verbonden is en alles wat we doen uitmaakt. Neem geen genoegen met minder. Ik wil het soort leven leiden dat niet zonder de volheid van Jezus kan. Ik wil God niet op afstand aan het werk zien.
"We moeten handelen alsof ons leven er vanaf hangt."
De ambities die we hebben, zullen de verhalen worden die we uitleven. Wat is jouw ambitie? En zijn er personen die jou een duwtje mogen geven om uit je comfortzone te stappen? Goede verhalen gebeuren niet per ongeluk. Ze worden geschreven.
Stel je voor dat je alles deed wat voor jou is weggelegd. Dat je met een hart dat overstroomt je laatste adem uitblaast. Dat is een leven in volheid. Daarover schrijft Erwin McManus in zijn boek De Laatste Pijl, Laat Niets Liggen Voor Het Volgende Leven.